Angkor w jeden dzień. Choć zdjęcia z mojej podróży znam na pamięć i uwielbiam do nich wracać co jakiś czas, odtwarzając w myślach kambodżańskie przygody solo, to patrzę na tę obrazkową opowieść z sentymentem rosnącym wprost proporcjonalnie do upływającego czasu. Każdy z kadrów zatrzymuje na chwilę mój wzrok, przywołując wspomnienia z pochłoniętego przez dżunglę Świętego Miasta Khmerów. Zdjęcia, których autorstwa jestem wyjątkowo pewna, pozwalają mi wierzyć w to, że moje przeżycia nie były snem. A tak czasami czuję, kiedy myślę o tym, że w pojedynkę na skuterze zjeździłam Angkor bez żadnego planu i mapy, choćby w telefonie. Zawierzając najbardziej niezawodnemu systemowi nawigacji – własnej Intuicji.