Można odbyć podróż po Kambodży przez pryzmat barwnych opisów z przewodników. Zachwycać się relacjami z wycieczek, czy pięknymi rolkami z Instagrama. Można też udać się w mroczną podróż w głąb kraju, który został dotknięty tragedią ludobójstwa, gdzie Brat zabijał Brata. Taka podróż na zawsze odmienia sposób patrzenia na kraj, który odradza się po niewyobrażalnej tragedii.

W latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku w Kambodży w ciągu dekady zginęło ponad 40 procent wszystkich jej mieszkańców (30 procent mieszkańców Kambodży zginęło w ciągu 44 miesięcy rządów Czerwonych Khmerów, kolejne 10% to ofiary bombardowań amerykańskich oraz wojny domowej).

Przecież nie da się powiedzieć: to było dawno i po prostu żyć dalej.

Dzisiaj w Kambodży mieszka prawie 17 mln ludzi. Z danych wynika, że około 65 procent obywateli jest poniżej 30 roku życia.

Trudno nie myśleć o tym, jak dziedziczona trauma wpływa na rozwój oraz na to, kim jesteśmy, gdy wędruje się uliczkami Siem Reap i przygląda twarzom pięknych, roześmianych młodych ludzi. Życie toczy się dzisiaj tutaj tak normalnie, zupełnie normalnie. Jak się czujesz Kambodżo, tak naprawdę? 

Z badań opublikowanych w International Journal of Psychiatry wynika, że prawie połowa populacji prowincji Siem Reap cierpi na zespół stresu pourazowego (PTSD).

Trauma, której się nie leczy może przenosić się na kolejne pokolenia. Chodzi o sposób, w jaki wychowują swoje dzieci, ich agresywność i niewłaściwe reakcje – dr. Muny Sothara (Cambodian Transcultural Psychosocial Organization).