save my soul
Pamięci Piotra Krysiaka.
Tak zatytułowałam tę sesję, kiedy po raz pierwszy opublikowałam ją w swoim portfolio. Podążając za tym, co czułam, gdy zobaczyłam efekty naszej współpracy.
Potrafiłeś uchwycić to, co niewidzialne, tak bardzo ulotne i eteryczne. Robiłeś zdjęcia tej kruchości, którą dzisiaj dostrzegam. Widzę w tych zdjęciach spotkanie, w którym moja Dusza mówi do Twojej: zatrzymaj mnie, zanim zniknę.
Pamiętam ciszę naszego spotkania. Ciszę, która wniosła do mojego Życia mnóstwo Światła w momencie, gdy wydawało mi się, że wszystko gaśnie.
filmowe kadry ostatniego spotkania
Wracam do tych zdjęć w ciszy.
Z wdzięcznością, że się wydarzyły.
Ostatnie spotkanie z Piotrem. Fotografem, którego spojrzenie wnosiło Światło wtedy, gdy wydawało się, że wszystko gaśnie.
Pamiętam, gdy jak reżyser prowadziłeś mnie przez kolejne kadry. Miałam być zblazowana i udawać, że palę papierosy. Więc byłam tą zblazowaną dziewczyną z papierosem, którego nigdy nie odpaliłam.
Wiedziałeś, jak opowiadać obrazami. Jak dać przestrzeń temu, co chce się wyłonić.
Filmowe kadry naszego ostatniego spotkania. Milczenie, która pamięta.
A może nie cisza, a ślad? Ślad Światła, które pozostanie na zawsze.
Pamięć o Tobie nie zgaśnie, Pitt ❤︎
Dziękuję ❤︎
Opowieść naszego pierwszego spotkania tutaj:
