Mimo ogromnej popularności Tegallalang Rice Terrace, miejsce można eksplorować w atmosferze względnego spokoju i relaksu. Nie ma tutaj zbyt wielkiego ścisku, a jedynymi kolejkami są te, które prowadzą do najbardziej popularnych balijskich huśtawek z najbardziej kultowymi, Instagramowymi widokami. Miejsce jest turystyczne, nie da się zaprzeczyć. Rzecz jasna i oczywista. Tutaj zarabia się na turystach. Tutaj turysta równa  się pieniądz, jak niemal w całym Ubud, a może i na całej wyspie. Główna ulica oprócz tego, że skrywa mnóstwo restauracji i kawiarenek serwujących kawę Kopi Luwak, przypomina prawdziwy bazar: do zakupu pamiątek, kurzołapek i wszelkiego rodzaju bibelotów jestem namawiana na każdym kroku. Zaczepianie i nagabywanie level master, porównywalny do tego, który znam z Kambodży. Hello Lady, what you are looking for? Hello Lady, buy something. I have many colors. Hello Lady, I have good price for you. Nagle ktoś wyskakuje z magnesami, ktoś z różnokolorowymi sarongami, pocztówkami, jeszcze ktoś inny z metalowymi minirowerkami do postawienia nie wiadomo gdzie. I gdy tak próbowałam złapać oddech pomiędzy zagadywaniem przez kolejnych sprzedawców, nagle poczułam lekki powiew wiatru, bo ktoś właśnie chłodził moje myśli wachlarzem, który próbował mi sprzedać.