Wstawałam codziennie o szóstej (co jest wręcz nieprawdopodobne i niemożliwe, biorąc pod uwagę mój wcześniejszy tryb życia), a nadal miałam wrażenie, że brakuje mi czasu. W Tajlandii bardzo szybko robi się ciemno, co potęgowało moje odczucia. Dzień zamienia się w noc już około 18:30. Postanowiłam wstawać o piątej. Bez żadnych drzemek, przestawiania budzika i obiecywania…

Choćby dla tej chwili. Gdyby jutra miało nie być. Wiem, że warto. Natura odpowiada na nasze pytania. Wystarczy się wyciszyć i wsłuchać. Całym sobą. Siedziałam zupełnie zamyślona. Czułam jak moje bose stopy chłoną ciepło ogrzanej słońcem skały. Po chwili rozpoczął się głośny koncert cykad, zwiastujący koniec dnia. Jestem…